Γέροντα, πού οφείλεται η μελαγχολία που έρχεται πολλές φορές στην ψυχή;

- Ή μελαγχολία και το πλάκωμα της ψυχής οφείλονται συνήθως σε τύψεις από ευαισθησία, και τότε ό άνθρωπος χρειάζεται νά εξομολογηθεί, γιά να μπόρεσει νά βοηθηθεί από τον πνευματικό. Γιατί, αν είναι ευαίσθητος, μπορεί τό σφάλμα που έκανε να είναι πολύ μικρό, αλλά ο εχθρός διάβολος να το μεγαλοποιεί να του το δείχνει με μικροσκόπιο, για να τον ρίξει στην απελπισία και να τον αχρηστέψει.

Μπορεί να του πει λ.χ. ότι τάχα στενοχώρησε πολύ τους άλλους, ότι τους δυσκόλεψε κ.λπ., και να τον κάνει να στενοχωριέται πιό πολύ από όσο αντέχει.
Αφού ενδιαφέρεται ο διάβολος, γιατί δέν πηγαίνει να πειράξει την συνείδηση ενός αναίσθητου ανθρώπου; Αλλά τον αναίσθητο τον κάνει να θεωρεί μηδαμινό ένα μεγάλο σφάλμα του, για να μήν έρθει σε συναίσθηση.

Πρέπει ο άνθρωπος να γνωρίσει τον εαυτό του όπως είναι, και όχι όπως τον παρουσιάζει ό εχθρός διάβολος, διότι αυτός ενδιαφέρεται για το κακό μας. Ποτέ νά μήν απελπίζεται, αρκεί να μετανοεί, γιατί και οί αμαρτίες του είναι λιγώτερες από του διαβόλου και ελαφρυντικά έχει, επειδή πλάσθηκε από χώμα και από απροσεξία γλίστρησε και λασπώθηκε.

Για να γίνει σωστός αγώνας, πρέπει νά γυρίζουμε την ρόδα αντίθετα από εκεί που την γυρίζει ό διάβολος. Άν μας λέει ότι είμαστε κάτι, να καλλιεργούμε την αύτομεμψία. Άν μας λειη ότι δεν είμαστε τίποτε, να λέμε: Ό Θεός θά μέ έλεήσει. Έτσι απλά αν κινήται ό άνθρωπος, με εμπιστοσύνη και ελπίδα στον Θεό, μπαίνει στην ζωή του η μετάνοια, η ταπείνωση, και ανεβαίνει σε πνευματικά ύψη.

Γέροντας  Παϊσιος Αγιορείτης

Από    το    Ιστολόγιο   Ιερός  Ναός  Αγίου  Γεωργίου Καμάρας   Μεγαλοπόλεως