Ο Άγιος Στυλιανός γεννήθηκε στην Παφλαγονία της Μικράς Ασίας, μεταξύ του 400 και 500 μ.Χ. Από παρετυμολογία του ονόματός του πιστεύεται ότι αυτός «στυλώνει», δηλαδή «ενισχύει» την υγεία των παιδιών Ήταν ευλογημένος από την κοιλιά της μητέρας του ακόμη. Aπό την παιδική του ηλικία έδειξε τα σπάνια προτερήματα της αγιασμένης ζωής του. Ήταν αγνός, αγνότατος. Δεν άφησε να τον κυρίευσει κανένα πάθος. Δεν επέτρεψε στα πλούτη και στην φιλοπλουτία να κυριαρχήσουν στην ψυχή του και να την υποτάξουν στην φθορά και στην απώλεια.
Με τη δύναμη και τη χάρη του Θεού πολέμησε όλα τα δολώματα της φθαρτής και πρόσκαιρης ζωής. Φιλοσόφησε με την αληθινή σοφία του Θεού και είδε πόσο πρόσκαιρος και τιποτένιος είναι ο υλικός τούτος κόσμος.
Αποφάσισε έπειτα να βαδίσει με την επιθυμία της ψυχής του. Η ψυχή του τον καλούσε σε αγώνες ηθικούς και ωραίους. Τον καλούσε στην άσκηση της αρετής. Του έδειχνε το δύσκολο και δύσβατο δρόμο της αιωνίας ζωής, της παντοτινής ευτυχίας. H αγνή και πιστή καρδιά του υπάκουσε στη φωνή της ψυχής του. Και η πρώτη ενέργειά του ήταν να πουλήσει την περιουσία του και να τη μοιράσει στους φτωχούς της Εκκλησίας.
Αποφάσισε έπειτα να βαδίσει με την επιθυμία της ψυχής του. Η ψυχή του τον καλούσε σε αγώνες ηθικούς και ωραίους. Τον καλούσε στην άσκηση της αρετής. Του έδειχνε το δύσκολο και δύσβατο δρόμο της αιωνίας ζωής, της παντοτινής ευτυχίας. H αγνή και πιστή καρδιά του υπάκουσε στη φωνή της ψυχής του. Και η πρώτη ενέργειά του ήταν να πουλήσει την περιουσία του και να τη μοιράσει στους φτωχούς της Εκκλησίας.
Ο Θεός βράβευσε το ιερό του αίσθημα και του έδωσε τη θαυματουργική δύναμη να θεραπεύει τα ασθενή παιδιά. Μητέρες από κοντινά και μακρινά μέρη, με φορτωμένα στους ώμους ανάπηρα και άρρωστα παιδιά έτρεχαν με πόνο και πίστη κοντά στον Άγιο, για να ζητήσουν τη θεραπεία των παιδιών τους. Μέρες ολόκληρες βάδιζαν μέσα σ' έρημα μέρη για να βρουν τη δοξασμένη από τον Θεό ασκητική σπηλιά του Αγίου Στυλιανού. Και όταν έφθαναν εκεί, με δάκρυα στα μάτια έπεφταν στα πόδια του Γέροντα ασκητή, δόξαζαν το Θεό που τον συνάντησαν και τον παρακαλούσαν να γιατρέψει τα παιδιά τους. Ο Άγιος Στυλιανός γεμάτος καλοσύνη και συμπόνια έπαιρνε τ' άρρωστα νήπια στα χέρια του και με μάτια δακρυσμένα παρακαλούσε το Θεό να τα γιατρέψει. Ο Θεός άκουγε την ολόψυχη προσευχή του και ο Άγιος θαυματουργούσε.
Παιδιά άρρωστα εύρισκαν την υγειά τους. Παθήσεις διαφόρων ειδών εξαφανίζονταν. Μπροστά στη δύναμη του Θεού καμιά αρρώστια δεν μπορούσε ν' αντισταθεί. Μανάδες έκλαιγαν από χαρά έξω από το ασκητήριό του. Και άλλες φιλούσαν με σεβασμό κι ευγνωμοσύνη το χέρι του Αγίου γέροντα, δοξάζοντας το Θεό. Δοξολογούσε κι' εκείνος ακατάπαυστα το Άγιο Όνομα Του και τον ευχαριστούσε για τα θαύματα αυτά που τον αξίωνε να κάνει. Έπειτα γεμάτος στοργή κοίταζε τα αθώα πλασματάκια που είχαν λυτρωθεί από την αρρώστια. Ένα γλυκό χαμόγελο, χαμόγελο αγγελικό άνθιζε στο πρόσωπο του σεβασμίου ασκητού. Τα θαύματα όμως αυτά γινόταν γνωστά σ' όλα τα μέρη και κόσμος πολύς έτρεχε στον Άγιο Στυλιανό για να τον παρακαλέσει να γιατρέψει από κάποια ασθένεια τα παιδιά του. Έτσι δόξαζε ο Θεός το όνομα του Αγίου Στυλιανού που αφιέρωσε την ζωή του για τη δόξα του Θεού.
Αλλά δεν ήταν μόνο τα θαύματα της θεραπείας των παιδιών που δόξαζαν το όνομα του ταπεινού Αγίου Στυλιανού. Ο Άγιος απέκτησε φήμη ως θαυματουργού, διότι έκανε τους άτεκνους εύτεκνους , με την προσευχή του. Με την προσευχή του Αγίου Στυλιανού πολλές στείρες γυναίκες τεκνοποιούσαν. Πολλοί πιστοί Χριστιανοί με την ευλογία του, αν και ήταν άτεκνοι απέκτησαν ωραία και γεμάτα υγεία παιδιά. Μάλιστα και μετά την κοίμησή του, επικαλούμενοι το όνομα του Αγίου, ζωγράφιζαν σαν τάμα την εικόνα του και απέκτησαν παιδιά, αν και είχαν χάσει την ελπίδα πια να τεκνοποιήσουν.
Όταν ο ασκητής Άγιος Στυλιανός έφθασε πλέον σε βαθειά γεράματα, ο Θεός έστειλε τους Αγγέλους Του και πήραν την άγια ψυχή του, για να την αναπαύσουν από τους πολύχρονους κόπους, τις στερήσεις και τη σκληρότητα της ασκητικής ζωής. Κοιμήθηκε λοιπόν ο Άγιος, πλήρης ημερών και αρετών. Πού τον έθαψαν, δεν γνωρίζουμε, ούτε διασώθηκαν άλλα στοιχεία από την κουρασμένη και αγιασμένη ζωή του. Έμεινε όμως το όνομά του. Τον σέβεται και τον τιμά όλη η Ορθόδοξη Χριστιανοσύνη. Τον επικαλούνται στις ανάγκες τους και προπαντός για τα άρρωστα παιδιά τους. Χτίζουν στο όνομά του μεγαλοπρεπείς Ναούς. Στην Αθήνα υπάρχουν τουλάχιστον δύο Ναοί του Αγίου Στυλιανού στον Γκύζη και στον Καρέα. Τα θαύματα του Αγίου συνεχίζονται και μετά την κοίμησή του. Και σήμερα ο Αγιος Στυλιανός εξακολουθεί να είναι προστάτης των παιδιών. Γι αυτό κατά την εορτή του οι μητέρες των βρεφών και των άλλων παιδιών απέχουν από κάθε δραστηριότητα. Έτσι στην Ικαρία τα σπίτια έχουν την εικόνα του Αγίου και όταν αρρώσταινε κάποιο παιδί λειτουργούσαν την εικόνα και σταύρωναν με αυτήν το παιδί.
Στην Κρήτη οι γονείς των παιδιών τα οποία πεθαίνουν, ονομάζουν το νεογέννητο μετά το θάνατο του παιδιού, «Στυλιανό» ή «Στυλιανή». Σε κάποια πάλι ασθένεια, το όνομα του παιδιού μπορούσε να αλλάξει σε «Στυλιανός». Εξαιρετικά διαδεδομένο είναι, κυρίως ανάμεσα στους Βλάχους, το όνομα «Στέργιος» ως παραλλαγή του «Στέλιος», το οποίο δίνεται κατόπιν τάματος για ευτοκία από επίτοκες γυναίκες, οι οποίες νωρίτερα δεν μπόρεσαν να αποκτήσουν παιδιά. Η ιαματική θαυματουργία του Αγίου πέρασε και στην εικαστική απόδοση του Αγίου. Σε βυζαντινές και κυρίως μεταβυζαντινές εικόνες παρουσιάζεται ως γέροντας που κρατά με το αριστερό του χέρι σπαργανωμένο βρέφος.
Η ορθόδοξη Εκκλησία τιμάει την μνήμη του στις 26 Νοεμβρίου.
Όταν ο ασκητής Άγιος Στυλιανός έφθασε πλέον σε βαθειά γεράματα, ο Θεός έστειλε τους Αγγέλους Του και πήραν την άγια ψυχή του, για να την αναπαύσουν από τους πολύχρονους κόπους, τις στερήσεις και τη σκληρότητα της ασκητικής ζωής. Κοιμήθηκε λοιπόν ο Άγιος, πλήρης ημερών και αρετών. Πού τον έθαψαν, δεν γνωρίζουμε, ούτε διασώθηκαν άλλα στοιχεία από την κουρασμένη και αγιασμένη ζωή του. Έμεινε όμως το όνομά του. Τον σέβεται και τον τιμά όλη η Ορθόδοξη Χριστιανοσύνη. Τον επικαλούνται στις ανάγκες τους και προπαντός για τα άρρωστα παιδιά τους. Χτίζουν στο όνομά του μεγαλοπρεπείς Ναούς. Στην Αθήνα υπάρχουν τουλάχιστον δύο Ναοί του Αγίου Στυλιανού στον Γκύζη και στον Καρέα. Τα θαύματα του Αγίου συνεχίζονται και μετά την κοίμησή του. Και σήμερα ο Αγιος Στυλιανός εξακολουθεί να είναι προστάτης των παιδιών. Γι αυτό κατά την εορτή του οι μητέρες των βρεφών και των άλλων παιδιών απέχουν από κάθε δραστηριότητα. Έτσι στην Ικαρία τα σπίτια έχουν την εικόνα του Αγίου και όταν αρρώσταινε κάποιο παιδί λειτουργούσαν την εικόνα και σταύρωναν με αυτήν το παιδί.
Στην Κρήτη οι γονείς των παιδιών τα οποία πεθαίνουν, ονομάζουν το νεογέννητο μετά το θάνατο του παιδιού, «Στυλιανό» ή «Στυλιανή». Σε κάποια πάλι ασθένεια, το όνομα του παιδιού μπορούσε να αλλάξει σε «Στυλιανός». Εξαιρετικά διαδεδομένο είναι, κυρίως ανάμεσα στους Βλάχους, το όνομα «Στέργιος» ως παραλλαγή του «Στέλιος», το οποίο δίνεται κατόπιν τάματος για ευτοκία από επίτοκες γυναίκες, οι οποίες νωρίτερα δεν μπόρεσαν να αποκτήσουν παιδιά. Η ιαματική θαυματουργία του Αγίου πέρασε και στην εικαστική απόδοση του Αγίου. Σε βυζαντινές και κυρίως μεταβυζαντινές εικόνες παρουσιάζεται ως γέροντας που κρατά με το αριστερό του χέρι σπαργανωμένο βρέφος.
Η ορθόδοξη Εκκλησία τιμάει την μνήμη του στις 26 Νοεμβρίου.
ΠΗΓΗ: Παιδικά Χαμόγελα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου