Πασχαλινό

         

 Στο  στερνό  το  ξεψύχημα  δειλινού  μυρωμένου

 Κάποια  ρόδα  μαραίνονται,  κάποια  ρόδα  πεθαίνουν.

 Κι΄ένα  ρόδο  σκορπίζοντας  τ’ ανοιχτά  πέταλά  του

 Κάποιο  φύλο  που  τούμεινε  για  στερνό  στολισμά  του

Αφιέρωμα στον ποιητή Γιώργο Βερίτη

Ο Αλέξανδρος Γκιάλας γεννήθηκε στην Ελάτα Χίου 1915 και πέθανε στην Αθήνα στις 5 Μαΐου 1948, ήταν Έλληνας ποιητής, γνωστός με το φιλολογικό ψευδώνυμο «Γ. Βερίτης».


Βιογραφία


Ο Αλέξανδρος Γκιάλας ήταν το τρίτο από τα επτά παιδιά του Ιωάννη Γκιάλα, ιερέα και δασκάλου στο χωριό Ελάτα της Χίου, και της Αμαλίας Γκιάλα, το γένος Μπιλίρη. Από το γυμνάσιο άρχισε να εκδηλώνεται η κλίση του Γ. Βερίτη για τα γράμματα, με τη σύνθεση ποιημάτων, διηγημάτων και άρθρων, που τα δημοσίευσε σε μαθητικά περιοδικά και τοπικές εφημερίδες της Χίου. Ποιήματά του την περίοδο εκείνη δημοσιεύθηκαν και στο λογοτεχνικό περιοδικό της Αθήνας «Νέα Εστία» με το ψευδώνυμο Αλέκος Πέτασος.


Πριν τελειώσει το Γυμνάσιο, κατά τη συμμετοχή του σε γυμναστικές επιδείξεις, ασθένησε από οξείς ρευματισμούς, οι οποίοι προσέβαλαν την καρδιά του, πάθηση που τελικά οδήγησε στον πρόωρο θάνατό του. Η πρώιμη διανοητική του ανάπτυξη τον έφερε φοιτητή σε ηλικία 16 ετών στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στην Αθήνα συνδέθηκε με την Αδελφότητα Θεολόγων «Η Ζωή». Από το 1937, όταν εκδόθηκε το περιοδικό «Ακτίνες» ως όργανο της «Χριστιανικής Ενώσεως Επιστημόνων», ο Γ. Βερίτης υπήρξε από τους πρώτους και βασικούς συνεργάτες του. Παράλληλα, δραστηριοποιήθηκε ιδίως στο χώρο της νεολαίας και στο φοιτητικό χώρο καταπολεμώντας τις υλιστικές θεωρίες, ακόμα και κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής.

Πως να σου ψάλλω όπως το θέλω;

Στο ευωδιασμένο τούτο δείλι,
που αργοπεθαίνει μεσ’ στα μύρα,
θέλω ν’ αφήσω την ψυχή μου
κάποιο τραγούδι να Σου πη
μα ως νάρθη ο στίχος μου στα χείλη,
λιώνει και χάνεται και σβει,
κι ούτε τον ήχο πιάνει η λύρα  κι ούτε τα λόγια το κοντύλι.

Πώς να σου ψάλω όπως το θέλω,
Πλάστη δικέ μου και του κόσμου;
Μέσα μου ανέκφραστ’ είναι πόθοι,
κι έπρεπε νάχω άρπες αγγέλων,
ήχο να κάμω και σκοπό μου ότι για Σε η ψυχή μου νιώθει.
Το πιο καλό δοξαστικό μου
θα μένη αυτό που δεν ειπώθη!…

Γιώργος Βερίτης